Po przebytej operacji moje włosy zaczęły wypadać, przerzedziły się, a skóra głowy stała się szczególnie uwrażliwiona. Stosowałam preparaty, które według producentów, miały pomóc uporać się z problemem, jednak po paru miesiącach intensywnej kuracji nic takiego nie zauważyłam. Straciłam masę pieniędzy i jeszcze więcej nadziei. Wtedy w moje ręce wpadł tonik Kaminomoto. Podeszłam do niego jak do jeża, bo mało znany produkt, nie polski, nawet nie europejski, nie wiedziałam czy sobie nie zaszkodzę. Moje obawy, jak się okazało, były bezpodstawne.
Tonik ma krótki i dobroczynny skład, pełen ekstraktów. Znajdziemy w nim składniki, które mają za zadanie ukoić skórę głowy, zahamować świąd i łupież, przyspieszyć krążenie krwi, wzmocnić cebulki włosów, przyspieszyć ich wzrost. Czy tonik to rzeczywiście robi? Jak najbardziej.
Produkt ma formę płynną, którą najlepiej aplikowało mi się dłońmi, ale spokojnie można go przelać do butelki z atomizerem czy innym aplikatorem. Szybko wchłania się w skórę, nie spływa, daje doskonałe uczucie odświeżenia (to dzięki mentolowi). Ma dość intensywny, ziołowy zapach, nie drażniący – przynajmniej mój nos i domowników, i szybko ulatnia się z włosów. Już od pierwszego użycia poczułam miłe ukojenie. Tonik ani razu mnie nie uczulił, nie podrażnił, nie wysuszył skóry głowy, nie przyczynił się do przetłuszczania włosów, wręcz przeciwnie, po jego użyciu długo pozostawały świeże i pełne objętości (nie jak po środkach stylizujących, ale widać było różnicę, że włosy są odbite, nie przyklapnięte).
Tonik stosowałam dwa razy dziennie – rano i wieczorem. Tu bardzo ważna jest systematyczność, ponieważ jeśli nawet zastosujemy większą ilość toniku raz na jakiś czas, to nie zauważymy żadnych rezultatów. Po tych 6 tygodniach moje włosy wzmocniły się, jest ich zdecydowanie więcej, a mniej zostaje ich w spływie od prysznica. Grzywka, z której byłam średnio zadowolona, odrosła w tempie ekspresowym. Zapomniałam też o swędzącej skórze głowy. Tonik załagodził wszelkie podrażnienia, odżywił i to naprawdę widać.